13. april 2024
Afgelopen weekend waren we in ons bos en zag ik ineens deze sliertjes hangen. Ik had het nog nooit gezien, dus ging eens dichterbij kijken om te zien welke boom het was. En ik was helemaal verbaasd toen ik de blaadjes zag. Een eik?? Nooit geweten dat die zo bloeit. Dat die überhaupt bloeit. (Wat natuurlijk eigenlijk wel logisch is, want hoe ontstaan anders eikels😅🤷🏻♀️) Ik had er gewoon nog nooit bewust bij stilgestaan. Het was me nooit eerder opgevallen. En nu ineens kwam het...
13. april 2024
Sterk zijn... Doorzetten... Volhouden... Ook als het eigenlijk niet meer gaat. Geen hulp vragen... Het zelf wel doen... Vooral doorgaan... Al is het op je tandvlees. Ja zeggen... Nee voelen... Überhaupt niet meer voelen... Compleet jezelf kwijt zijn. Niet weten welke richting je in wilt. Of waar je nu precies staat. Verdwaald. Dolend in grenzenloosheid. Blijven lopen... Steeds weer hetzelfde rondje. Steeds weer dezelfde obstakels. Je bent op. Doodmoe. Je kan niet meer. Maar je moet door......
13. april 2024
Midden in de nacht werd ik wakker... Huilend... Ik kon niet meer. Het was klaar. Ik was op... Achteraf zat het er al een hele tijd aan te komen. Ik liep op m'n tandvlees. Sleurde mezelf door de dag. Mijn energie was ver te zoeken. Het potje was gewoon leeg. Maar ik ging door, want "het gaat wel" en "Ik ben gewoon aan vakantie toe" en "als ik een keer goed geslapen heb gaat het vast beter"... Maar het ging niet beter... Ik stond in de overlevingsstand. Ik ging door op wilskracht, omdat het...
13. april 2024
Als ik door het bos loop kijk ik altijd even omhoog. Naar de hoge bomen, die boven alles uitstijgen. Bomen die er al stonden voordat ik geboren werd. Hun grootsheid maakt dat ik me klein voel. Klein als in nederig, humble... Ik voel de kracht die ze in zich dragen... De groei die ze doorgemaakt hebben. De ontwikkeling van zaadje tot sterke boom. De stormen die ze doorstaan hebben. De vele seizoenen die ze ervaren hebben. En ze staan hier maar gewoon... En tegelijkertijd helemaal niet gewoon,...
15. mei 2023
Je hoeft het niet alleen te doen... Je zult het zelf moeten doen, maar je hoeft het niet alleen te doen. Je bent niet alleen. Overal om je heen zijn wij, zijn zij... Naast je, om je te steunen... Achter je, om je af en toe een liefdevol zetje te geven... Voor je, om je de weg te wijzen, als je het zelf echt niet meer weet... Je hoeft het niet alleen te doen, maar je zult het wel zelf moeten doen... Het is jouw pad, jouw weg, En alleen jij kan jouw stappen zetten... Groot of klein, langzaam of...
15. mei 2023
Gesprekjes voor het slapen gaan... 's Avonds, als de drukte van de dag voorbij is en alles tot rust komt, ontstaan vaak de mooiste gesprekjes. Ik neem dan ook altijd uitgebreid de tijd voor het bedritueel, al vanaf dat ze klein zijn. Gisteren was weer zo'n prachtige met de jongste. Het was prikjes-dag geweest en op school werd er aan elkaar gevraagd of ze hadden gehuild. Ik vroeg wat zijn antwoord was. "Ik zei: ik heb niet gehuild, maar ik kon het wel" Dat had ik gezien en ook aangegeven dat...
15. mei 2023
Vrije tijd... "Vrije tijd is de tijd die men niet hoeft te besteden aan verplichte of noodzakelijke activiteiten zoals (huishoudelijk) werk, zorg en studie." Aldus Wikipedia. Maar wat is vrije tijd voor jou? En wat doe je in die vrije tijd? Vrije tijd wordt soms nog wel eens verward met beschikbaarheid. "Kom je woensdag ook helpen, want je bent dan toch vrij?" Je hoeft misschien niet te werken die dag, maar het is jóuw vrije tijd... En jij mag dus bepalen wat je met die tijd doet. Voor mij is...
30. juli 2022
Dit is mijn ruimte De ruimte van waaruit ik werk De ruimte waarin ik jou ontvang Hier maak ik ruimte voor jou en alles wat je met je mee draagt Hier ben je veilig Hier kun je zakken Hier mag alles er zijn Hier mag jíj gewoon even Zijn Zonder maskers Zonder oordelen Zonder jezelf groot te hoeven houden Hier mag je ontspannen Hier mag je even leunen Hier mag je voelen Dat het zachter mag Dat je het niet alleen hoeft te doen Dat je gesteund en gedragen wordt Hier, vanuit mijn ruimte Maak ik...
30. juli 2022
Jezelf toestaan om rust te nemen... Voor veel moeders is dat heel lastig, omdat er altijd nog wel iets te doen is. Je bent nooit klaar, en je kunt je tijd toch beter nuttig besteden? En als je het nu niet doet, dan blijft het alleen maar liggen... Nog even dit, nog even dat... Niet zeuren, maar doorgaan... Niet piepen, maar aanpakken... Want dat doen anderen ook, dus dat moet jij toch ook kunnen? Ook al ben je moe, ook al zit je hoofd vol, ook al doe je overal 2 keer langer over dan normaal......